ościół wzniesiono w latach 1914, 1927-1938; odbudowano po zniszczeniach II wojny światowej w latach 1945-1953; rozbudowano poprzez podniesienie wież w roku 1990.
Budowla w stylu neogotyckim, murowana z cegły, tynkowana na fundamencie z bloków kamiennych; na planie prostokąta, trójnawowy, z wydzielonym prezbiterium. W narożnikach fasady frontowej wieże. Dachy – nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium trójpołaciowy, nad wieżami namiotowe, kryte blachą ocynkowaną.